خازن PKC

استفاده از فیلم های پلاستیک با ضخامت بسیار کم ( ۴ الی ۱۲ میکرون ) به عنوان عایق الکتریکی، تحول بزرگی از نظر فنی و اقتصادی در ساخت خازن های فشار ضعیف ایجاد کرده است. ضخامت بسیار پایین ای فیلم ها موجب کاهش مواد مصرفی، حجم، وزن و قیمت خازن شده است.

مهم ترین ویژگی خازن های تولید شده با فیلم متالیزه، خود ترمیم بودن آنهاست. اگر در هنگام کار عایق بین دو فلز به هر علتی اسیب دیده، شکسته و باعث اتصال کوتاه در فیلم می شود، عبور جریان بسیار زیاد در محل شکست الکتریکی باعث ایجاد حرارت و تبخیر لایه فلزی جوشن در اطراف آن طی چند میکرو ثانیه می شود. فشار گاز ایجاد شده، بخار فلز را به خارج از ناحیه شکست می راند و بدین ترتیب یک ناحیه ایزوله غیر هادی و بدون لایه متالیزه در این محل بوجود می آید. در زمان شکست الکتریکی و پس از آن، خازن در حال فعالیت عادی است و هیچگونه جریان محسوسی در این مدت از شبکه کشیده نمی شود. همچنین سطح محل تبخیر شده خیلی کوچک بوده و کاهش ظرفیت خازن در هر شکست کمتر از ۰/۰۰۰۱ میکروفاراد است، به عبارتی هر ۱۰۰۰۰ شکست تنها یک میکروفاراد از ظرفیت خازن می کاهد.

خازن ها همانند سایر قطعات الکتریکی دارای عمر مفید هستند. از آنجا ک خازن های خود ترمیم کننده به ندرت دچار اتصال کوتاه دائمی می شوند، فیوز HRC به تنهایی نمی تواند حفاظت کافی را از خازن به عمل آورد و به همین دلیل سیستم قطع اضافه فشار به خازن اضافه می شود. در این سیستم شیاری در بدنه فلزی خازن ایجاد و سپس شیار جمع می شود. همچنین سیم های ک المنت ها را به ترمینال وصل میکند در یک نقطه تضعیف می شود.گازهایی ک در اثر شکست الکتریکی در خازن ایجاد می شود باعث افزایش فشار داخلی آن می شود. فشار اضافه به تمام بدنه خازن فشار می آورد و باعث باز شدن شیار سیستم قطع اضافه فشار می گردد. در اثر حرکت رو به بالای درپوش خازن، سیم ها از محل تضعیف شده پاره و اتصال داخلی خازن قطع می شود.